ΩΔΗ ΣΤΟ ΜΟΛΦΕΤΑ
Μολφέτα εσύ που τ’ άσημο Αργοστόλι
Τo κανες ξακουστό στην οικουμένη
Μιαν άλλη θέση σου έπρεπε στην Πόλη
Μια άλλη θέση, καταξιωμένη.
*
Ποιoς θα μπορούσε τάχα να ξεχάσει
Μέσα σ’ αυτή την άγονη Σαχάρα
Το πνεύμα που είχες κάποτε ανεβάσει
Στα χέρια σου κρατώντας μια κιθάρα?
*
Αταίριαστη φαντάζει η εποχή σου
Στων νέων καιρών τις τόσες ξεπεσμάρες
και θλιβερά κοσμούν την προτομή σου
πιο πέρα οι στοιβαγμένες σκουπιδιάρες.